Wieś – to brzmi dumnie! [FELIETON]

Tak jak część ludzi z miasta, lecząc swoje kompleksy, chce zapomnieć o wiejskim pochodzeniu, tak, niestety, przez długie lata w takiej pedagogice wstydu byli trzymani, wychowywani ludzie na wsi. Wielu z nich było przekonanych o „gorszości” życia na wsi, wstydziło się biedy, która była dojmującym zjawiskiem na wsi, gorszego ubioru, spracowanych rąk, gorszych warunków życia. Niestety tak było i nie należy tego ukrywać. Praca była ciężka, w słocie czy w skwarze. Po wojnie wieś została przez komunistów ograbiona z zasobów, z majątku, ze środków, które szły na odbudowę miast, na odbudowę przemysłu. Na wsi żyło się bardzo ciężko, stąd m.in. duże migracje ludzi uciekających od wiejskiej biedy, uciekających do miast, do fabryk, na osiedla bloków i traktowali to jako swój sukces, swój awans społeczny. To wszystko na naszych oczach się kończy. Ludzie, którzy są na wsi, często dość już zamożni i wykształceni, są pełnowartościowymi obywatelami Państwa, nie muszą się wstydzić tego, że wybrali wieś jako miejsce do swojej aktywności, do realizacji marzeń i aspiracji życiowych. Tak jak nawołuję ludzi z miasta: „Przestańcie się wstydzić tego, że pochodzicie ze wsi!”, tym bardziej mówię do „swoich”: „Kochani, mieszkamy na wsi, jesteśmy związani z polską wsią i nie musimy się tego wstydzić!”. Mamy piękną kartę zapisaną przez naszych przodków. Jesteśmy wartościową grupą społeczną, a jednocześnie obecnie rolnicy – ja jestem przecież jednym z nich – dają bezpieczeństwo żywnościowe, troszczą się o przyrodę, o krajobraz, zajmują się zwierzętami, dbają o Polskę, dają zatrudnienie również innym grupom społecznym, świadczącym usługi na obszarach wiejskich. Owszem, trzeba pokazywać także i złe zachowania, które przecież są w każdej grupie społecznej, ale nie pozwolić na to, żeby ludzie, albo z głupoty, albo mając złe intencje, obrażali wieś, oskarżając ją o jakieś gorsze cechy charakteru, gorsze zachowania niż reszta społeczeństwa.

Felietony publikowane na łamach portalu wyrażają indywidualne poglądy autora. Redakcja nie odpowiada za treść oraz nie utożsamia się z nią.